کوچ اجباری مردم دایکندی را متوقف کنید

پس از آنکه کوچ دادن اجباری مردم ولایت دایکندی توسط گروه طالبان از رسانه‌ها پخش گردید، این گروه از کابل وعده‌ای همکاری و پی‌گیری موضوع را دادند و گفته بودند به زودی مساله را به صورت مسالمت آمیز حل خواهند کرد اما با گذشت زمان دو هفته، خبری از حل این موضوع نیست و هنوز این روند شدت پیدا کرده است. به تاریخ دوم ماه میزان سال جاری باشندگان برخی مناطق گیزاب ولایت دایکندی، اهالی روستای "تگاب دار" مجبور شدند دست به کوچ اجباری بزنند و در نخستین مرحله این کوچ اجباری ۴۰۰  خانواده از روستای "کندیر" به اجبار کوچ داده شده‌اند و مردم این محل به روستاهای هم‌جوار پناهنده گردیدند. بعضی ازخانواده‌ها هم به سمت ولایت قندهار رانده شده بودند. همچنان گفته شده است بیشتراز 300 خانوار از قسمت روستای"خلج" باهمکاری خوانین و زورمندان طالب رانده شدند به گفته مردم محل صدها رأس مواشی و تمام حاصلات فصل که این مردم در طول سال جمع آوری کرده بودند دست نخورده مانده و باشندگان محل فقط با لباس تن رانده شده و در صورت حل نشدن این موضوع در فصل سرما فاجعه بزرگ انسانی را شاهد خواهیم بود. یکی از باشندگان روستای "سرغوجک" به مجله اورال که خواست نام از او برده نشود گفت باشندگان قریه کندیر از ولسوالی پاتو، سرغوجک و شینیه از ولسوالی شهرستان به زور در روزهای اخیر کوچ داده شده اند و ساکنان این مناطق در بازار میرامور دست به جمع‌آوری کمک‌های اولیه از دکانداران محل گردیده اند. این باشنده‌ی روستا سر غوجک می‌گوید طالبان بدون هیچ دلیل تمام باشندگان روستاهای مناطق را از خانه‌های شان بیرون کردند و اکنون مردم در هوای سرد زیر خیمه‌ها و مغاره‌ها زندگی می‌کنند و حتا مواد غذایی صبح شام شان را ندارند. این باشنده محل می‌افزاید، دل انسان به کفیدن می‌آید و صدها طفل، زن و پیر بدون هیچ جرمی از زمین و ملک شان بدون هیچ دلیل دور انداخته می‌شود و هیچ نمی‌دانند سرنوشت با آن‌ها چگونه بازی خواهد کرد. او گفت یا سردی بیشتر هوا مردم بیجا شده را می‌کشد و یا هم گرسنگی، سرنوشت غیر از این در انتظار مردم نیست و این دو امر حتمی است. او می‌گوید صدها خانواده که از ولسوالی پاتو به بازار میرامور کوچ داده شده‌اند توسط طالبان در محل تازه‌ی شان نیز آزار و اذیت می‌شوند و طالبان به بهانه‌های مختلف این مردمان را اذیت و آزار می‌کنند. یک تن دیگر از باشندگان روستای "خرگک" که به کابل کوچ کرده است می‌گوید:"داروندار ما که در سال‌های اخیر جمع‌آوری کرده بودیم نیست و نابود گردید، طالبان مسلح به ما دستور داد تا در مدت سه روزاز منطقه خارج شویم و ما مجبور شدیم همه چیز ما را بگذاریم و فقط جان مان را نجات دادیم" او که نمی‌خواهد اسمی از او در گزارش ببریم می‌گوید طالبان در ولایت دایکندی از هیچ نوع ظلم دریغ نمی‌کنند و هر طور که دل شان خواست دست به آزار و اذیت مردم می‌زنند. او ادامه داد طالبان حتا اجازه ندادند تا اموال شان را بیرون کنند ما فقط خود ما را به کابل رساندیم و اکنون در خانه یک تن از اقوام ما زندگی می‌کنیم. پس از سلطه‌ی طالبان در کشور این گروه سیاست‌های سخت گیرانه‌ای علیه دیگر اقوام وضع کرده است که درموارد تعقیب خانه به خانه را نیز این گروه آغاز کرده است و دنبال مخالفان که در اردو و پولیس فعالیت داشتند می‌گردند گزارش‌های نیز از منطقه سرچشمه در ولسوالی جلریز نیز گزارش شده است که طالبان به دنبال هواداران علی‌پور هستند. هم‌چنان از محل گزارش شده است که کوچی‌های ساکن در کوه‌های سرچشمه با شکایت از مردم منطقه به طالبان گفته است که در طول این مدت ساکنان مناطق مذکور زمین‌های شان را به زور از کوچی‌ها اخذ کردند ولی مردم منطقه می‌گویند کوچی‌ها بالای زمین‌های اجدادی ما عریضه کرده است که ما چند نسل از آن حاصل گرفتیم و منبع تامین مخارج زندگی ماست. هزاره‌ها اقلیت‌های مظلوم افغانستان است که پس از حذف کتله عظیم این گروه توسط عبدالرحمان از مناطق حاصل‌خیز کشور به مناطق دور دست رانده شدند تا نتوانند به آسایش و رفاه برسند ولی پس از به قدرت رسیدن طالبان این سناریو در حال تکرار است و هزاره‌ها به صورت سیستماتیک از منطقه آبایی و اجدادی شان کنار زده می‌شوند و بیشتر دعوای که علیه این مردم صورت می‌گیرد به صورت کلی زمین‌های حاصل‌خیزشان هستند.