_57698.jpeg "مدد از امریکا؛ تناقض و رسوایی در‌گفتار و کردار طالبان")
_57698.jpeg "مدد از امریکا؛ تناقض و رسوایی در‌گفتار و کردار طالبان")
مدد از امریکا؛ تناقض و رسوایی در‌گفتار و کردار طالبان
طالبان مشروعیت جنگی شان را در بیست سال گذشته حضور امریکا در افغانستان تعریف کردند. شهروندان افغانستان را از هر قوم و مذهب بدلیل اندک ترین همکاری و حتی انجام ماموریت در دولت که از دید این گروه جرم بود قتل کردند. کمترین همکاری و داشتن رابطه با خارجی ها برایشان تعریف مزدور و جاسوس را داشت و حکم آن قتل بود. با همین ترفند و خلق روایت دینی چرخه سرباز گیری شان را از افراد جامعه افراطی فعال نگهداشتند، البته حمایت های کشور های خارجی و استخبارات منقطه از طالبان بحث دیگر است که در این بحث به آن نمی پردازیم. آنچه قابل پرسش است،عملکرد تخریبی طالبان در برابر مردم تحت نام مبارزه با خارجی ها بود. حتی این گروه با روایت سازی افراطی شان بر مکتب و کلنیک که پروژه عام المنافع بود، نیز تاختند و به آتش کشیدند، سرگ و پلچک را بدلیل که با حمایت خارجی ها ساخته می شد انفجار داده تخریب کردند. اما حالا با بقدرت رسیدن تمام اصول تعریف شده شان را کنار گذاشته و در نخستین روز های حکومتداری شان از امریکا که ۲۰ سال همرای شان جنگید کشور را با همین مشروعیت ویران کردند، زیر بناها را آسیب رساند، اکنون مطالبه کمک دارند. پرسش اصلی این است، در این مدت چه تغییری کرده؟ کمک های امریکا تا دیروز حرام بود و در برابر دریافت کم ترین کمک امریکا این گروه خون صدها جوان را در این کشور ریختاند و مردم را بخاک و خون کشانید، حالا به یک بارگی چه شد که رهبران طالبان دست گدای و مدد بسوی امریکا دراز کردند.
طالبان جنگ شان را با افراطیت و استفاده از شریعت و اسلام دوام داد، اما با افراطیت و روایت سازی از شریعت حکومت داری نمی توانند. روی همین مبناست که مجبور و مکلف اند که از گفتار و کردار شان رو بگردانند. این تغییر گفتار و کردار در میان طالبان شکاف عمیق خلق کرده است. چنانچه در روز های پسین قطر از اختلافات میان نیروهای جنگی و سطح رهبری طالبان پرده برداشت. سخنگویی قطر گفت که طالبان جوان از طالبان مسین فرمان برداری نمی کنند. این باعث شکایت سران طالبان شده است. دقیقا مبنای اختلاف همین روایت سازی کاذب است که طالبان در زمان جنگ خلق کردند و اکنون نمی توانند با آن قواعد حکومت کنند.
