چگونگی تعامل ترکیه با گروه طالبان

تحولات اخیر در افغانستان پس از خروج ایالات متحده و به دست گرفتن قدرت توسط طالبان در افغانستان فرصتی را برای آنکارا به میان آورد تا به فکر گسترش نفوذ خود در منطقه گردد. طی سال‌های گذشته، ترکیه استراتژی مبتنی بر رویکرد حفاظت سه گانه را اتخاذ کرده است که بین دولت کابل، ناتو و طالبان تعادل ایجاد می‌کنند. علی‌رغم مشارکت ترکیه در نیروهای ناتو که در حمله به افغانستان شرکت داشتند، تا آنجا که ممکن بود از عملیات مستقیم جنگی علیه طالبان اجتناب کرد و نقش آن عمدتاً بر ارائه‌ی کمک‌ها و آموزش نظامی، پشتیبانی پرسونل و انواع حمل و نقل و تدارکات متکی بود. با موازات این استراتیژی، انکارا  ظاهراً با ناتو و دولت کابل هم‌کار و هم‌پیمان بود ولی کانال‌های ارتباطی خود را با گروه طالبان، چه از طریق اطلاعاتی و چه حتی از طریق ارائه کمک‌ها و خدمات پزشکی به گروه‌های مورد علاقه گروه طالبان، حفظ کرده است. و شاید این همان هدفی  باشد که با ایجاد یک بیمارستان نظامی ترکیه در کابل، در محله‌ای که پشتون‌های زیادی در آن حضور دارند، و این بیمارستان بیش از یک دهه خدمات خود را ارائه کرد تا اینکه در سال ۲۰۱۵ تعطیل شد. بنابرین این یک استراتژی بود که در سیاست کنونی ترکیه بازتاب دارد. پس از روی کار آمدن طالبان و صحبت‌های فزاینده در مورد درخواست این گروه از ترکیه برای کمک به مدیریت و امنیت فرودگاه کابل ناشی از همین ارتباط مخفی در طی سال‌های گذشته است.

‎مدیریت فرودگاه کابل در حال حاضر مهم‌ترین پرونده برای آنکارا است، زیرا حضور ترکیه در صحنه‌ی افغانستان را تأیید می‌کند، به ویژه اینکه طالبان فاقد قابلیت‌ها و صلاحیت‌های لازم برای مدیریت فرودگاه است. و علی‌رغم درخواست طالبان، از طریق سخنگوی خود در دوحه،  ترکیه نیروهای خود را از افغانستان خارج کرد، زیرا در بیست سال گذشته بخشی از نیروهای ناتو بود. با این حال، در چند دوره اخیر نشانه‌هایی در مورد امکان دستیابی طالبان و آنکارا به یک توافق مهم مشاهده می‌شود. در حال حاضر گروه طالبان از حمایت ترکیه برخوردار بوده است. در ماه‌های اخیر، رئیس جمهور ترکیه بارها  اظهار داشت که آنکارا مذاکرات خود را با طالبان آغاز کرده است و کشورش هنوز در حال بررسی پیشنهاد این گروه برای به عهده گرفتن وظیفه بهره‌برداری از فرودگاه و تأمین الزامات لوجستیکی آن است.