مبارزه با قاچاق مواد مخدر به سبک طالبان

گروه طالبان‌ در اولین کنفرانس خبری که پس ازورود در کابل داشتند اعلام کردند توانایی این را‌ دارند تا کشت و قاچاق مواد مخدر در افغانستان را‌ به‌صفر برسانند. این گروه با‌ نیش و کنایه به آمریکا و دولت‌های قبلی افغانستان گفته بودند حاصل دو دهه حضور کشورهای اروپایی در افغانستان به جز فقر و بی‌چارگی مردم بی‌بضاعت نداشتند. اکثریت معتادان نماینده‌ی از خانواده‌های فقیر هستند که به نحوی در چرخه مافیای مواد مخدر سقوط کردند و از این مجرا رنج می‌برند ‌و می‌چرخند. اما در راستای تحقق اهدافی که طالبان‌ برای به صفر رساندن کشت و قاچاق مواد مخدر کشور تعیین کرده است، این گروه مبارزه‌ی شان را‌ از زیر پُل‌سوخته با لت و کوب معتادان کابل آغاز کردند. روزانه جنگجویان گروه طالبان معتادان کابل را با بی‌رحمی تمام مورد لت و کوب قرار می‌دهند و این معتادان را مجبور می‌کنند به شفاخانه‌های کابل برای درمان بروند که در اثر لت و کوب طالبان چند تن معتادان زیر شکنجه در پُل‌سوخته جان داده است. حسین‌داد نام پدری پیری است که پسر اش از یک‌سال به این طرف معتاد شده است و در باتلاق پُل‌سوخته پرت گردیده است. حسین‌داد به مجله‌ی اورال می‌گوید من در این مدت تلاش کردم تا پسرم را به هر شکلی شده درمان کنم و اکنون پسرم زیر مداوای داکتر بود ولی از دو روز به این طرف خبری از او ندارم. او می‌گوید پسرم اندکی از استفاده مواد مخدر را کاسته بود و گاهی به دلیلی که با معتادان زیر پل‌سوخته آشنایی پیدا کرده بود می‌آمد و شب‌ها کنارمان بود. اما طالبان او را با خود برده است و نمی‌دانم چه بلایی سر او آورده است. در چند شفاخانه را جستجو کردم اما پیدا نتوانستم. این پیر مرد می‌گوید می‌ترسم طالبان پسرم را زیر شکنجه و لگد نکشته باشد. کریم معتادی دیگری است که از پاک‌سازی طالبان‌ از زیر پل‌سوخته موفق به فرار‌ شده‌ است. او می‌گوید طالبان پیش از این که به شفاخانه ببرند به حدی لت و کوب می‌کنند که باید‌ بی‌هوش شوی و بعد به‌ شفاخانه می‌برند. او‌ می‌افزاید رنج را که ما از بی‌خانمانی و بی‌چارگی کشیدیم بیشتر از‌ آن است که با چوب و چماق طالب حل شود. این فرد می‌گوید بیست سال‌ است که آغشته به مواد مخدر است و ده بار تلاش کرده است که ترک کند ولی موفق نشده است. او اضافه کرد به دلیل همین اعتیاد از خانواده و قوم و خویش پرت شدیم و تنها جابی که می‌توانستیم آرام بگیریم همین پل‌سوخته بود که‌طالب از ما گرفته است. او می‌گوید چندین بار از کمپ معتادان فرار کردم آنجا نه نانی برای‌خوردن دارند و نه جای برای خوابیدن فقط در کمپ‌های ترک اعتیاد نگه می‌دارند که بمیری و چانس زنده ماندن در سطح شهر خیلی بیشتر از کمپ‌های ترک اعتیاد است. گرچه آمار و ارقام درستی از تعدادان معتادان در سطح کشور در دست نیست ولی این تعداد به حدی زیاد است که بتوان گفت قشر جداگانه‌ای از جامعه را معتادان تشکیل دادند و در سطح شهر ها شب و‌ روز شان را‌ سپری می‌کنند. هنوز تولید و قاچاق مواد مخدر افغانستان در سطح جهان مقام نخست را دارد و آمریکا و جامعه جهانی برای این که بتوانند جلو کشت و قاچاق مواد مخدر در‌ افغانستان را بگیرند در گذشته روزانه پنج میلیون دالر برای مبارزه با قاچاق و کشت مواد مخدر هزینه کردند ولی قاچاق این مواد جهش چندین برابر پیدا کرد. گروه طالبان حمایت‌گر همیشگی قاچاق و کشت مواد مخدر در افغانستان بودند در چندین سال که در کوه و دشت علیه نیروهای حکومت جنگیدند منبع تغذیه درجه اول شان کشت مواد مخدر بود که در بازارهای جهانی توسط مافی‌یاهای جهانی تجارت می‌شد و طالبان عملاً دهقانان را مجبور به کشت مواد مخدر می‌کردند. اکنون این گروه با وعده‌های که کشت مواد مخدر را در افغانستان به صفر می‌رسانند تبلیغات و پروپاگند بیش برای کسب مشروعیت جهانی نیست. با آزار و اذیت کردن چند معتاد بی‌سروپای که حتا از حالت خودشان خبر نیست نه کشت مواد مخدر در افغانستان مهار می‌شود و نه هم جامعه جهانی آنقدر ساده‌لوح‌اند که با چوب و چماق باور کنند این گروه توانایی مهار قاچاق و تولید مواد مخدر را دارند. آنچه کاملاً واضح است رفتار غیر انسانی طالبان با معتادان هستند که به هر دلیلی در درد خانمان‌سوز اعتیاد گرفتار شده‌اند.