آمادگی کوچی‌ها برای زراعت در دشت ناور و نگرانی مردم محل
آمادگی کوچی‌ها برای زراعت در دشت ناور و نگرانی مردم محل از آن ناور با داشتن دشت وسیع، سرسبز و مناسب برای زراعت دارای دو نوع زمین برای کاشت گندم است که یکی بصورت آبی و دیگری للمی می‌باشد. گندم آبی در نزدیک و اطراف چشمه‌سارها و دامنه کوه‌پایه‌ها زرع می‌گردد تا جهت آبیاری، مقدار آب کافی به آن برسد. للمی زارها معمولاً در کناره‌ها و سطوح بلند کوه‌ها که آب نیست و نیز در ساحات دشت کشت می‌گردد. گرچند در دشت ناور در سابق گندم، رشقه، جو به صورت آبی کشت می‌شده چون در زمان سابق ناور آب فراوان داشته و چشمه‌سارها توان آبیاری دشت ناور را داشتند. جویبارها و مخازن ذخیره آب تا به حال نیز در دشت ناور مشهود است و نشان‌دهنده کشت‌زارها به شکل آبی در زمان سابق می‌باشد. اما در سال‌های پسین به اثر خشک‌سالی‌هایی پیهم و تغییر آب و هوای عمومی، آن ناور دارنده‌ی آب فراوان تبدیل به کویری گشته که گویا در این دشت زراعت به گونه آبی در کار نبوده است. مردم ناور که از روی ناچاری به لحاظ کم آبی کشت‌زارهای آبی شان را تبدیل به للمی نموده‌اند، اینک با چالش از دست دادن زمین‌های‌شان مواجه گشته‌اند. به گفته مردم محل، ام‌سال کوچی‌ها آمادگی آن‌را می‌گیرند تا در سال آینده ساحات للمی‌زار را خود شان کشت کنند، هرچند آن ساحات در سابق جز زمین‌های آبی بودند و دولت‌های وقت از آن مالیات می‌گرفتند ولی به اثر خشک‌سالی‌ها به للمی‌زار مبدل گشته‌اند و نیز ساحاتی که از سابق للمی‌زار بودند، نیز فورم مالیاتی داشتند. این روزها کوچی‌ها در حال خرید تخم گندم للمی و رشقه للمی و تهیه دیگر وسایل و ابزار کشت و نیز حفر چاه‌های عمیق هستند تا ساحات متذکره را از مردم گرفته و تحت حمایت دولت امارت زراعت نمایند. دشت ناور در ساحاتی دارای چشمه‌ها می‌باشد که اطراف آن چشمه‌ها علوفه فراوان می‌روید و مواشی مردم از آن‌ها استفاده می‌کردند اما حال کوچی‌ها مردم محل را از آن ساحات دور ساخته و اجازه نمی‌دهند تا مردم ده‌نشین نیز از آن علف‌زارها استفاده نمایند. مردم ناور که زراعت‌پیشه و مالدار اند از این لحاظ به تنگ‌ناه قرار گرفته و بسیاری دست به نوعی کوچ اجباری به طرف شهرها زده‌اند. مردم محل می‌گویند که حکومت طالبان گوش شنوا برای مشکلات ده‌نشینان ندارند و هرآنچه در توان دارند به حمایت از قبائل کوچی دریغ نمی‌نمایند.
