افغانستان در معرض فاجعه‌ی انسانی

حکومت‌های افغانستان در طول تاریخ، حکومت‌های بی‌کفایت و خودکامه بوده که در قبال شهروندان هرگز احساس مسئولیت نکرده‌اند. به همین دلیل مردم افغانستان همیشه با فقر و بدبختی دست‌وپنجه نرم کرده و از ناداری و تنگدستی رنج‌برده‌اند.

کمک‌های ده‌ها میلیارد دالری جامعه جهانی به افغانستان در طول دو دهه گذشته هم نتوانست فقر و بدبختی را از چهره مردم افغانستان بزاید و تغییری در زندگی عامه مردم به وجود آورد؛ زیرا این کمک‌ها توسط مافیای قدرت و ثروت و دولت‌مردان چپاول گردید که برای خودشان شهرک‌ها، شرکت‌ها و قصرها ساختند.

اکنون و در زمان حاضر که دو ماه از سقوط نظام پیشین و روی کار آمدن نظام می‌گذرد، افغانستان در آستانه یک فاجعه بزرگ انسانی و یک بحران خطرناک قرار گرفته است؛ زیرا ازیک‌طرف خشک‌سالی مداوم باعث شده است که کشاورزان کشور نتوانند محصولات زراعی به دست آورند و با فروش آن مایحتاج شان تأمین کنند.

از طرف دیگر با سقوط نظام قبلی، بیش از یک‌میلیون نفر کارمند ملکی و نظامی که خرج خانه و معیشت شان وابسته به معاش حکومتی بود از کار بیکار شدند و یا معاش شان پرداخت نگردیده است که این امر موجب گردیده است، بیش از یک‌میلیون خانواده در تأمین مواد غذایی و ضروری شان دچار مشکل شوند.

بالا رفتن نرخ مواد غذایی و سوختی از طرف سوم و بی‌کفایتی و بی‌مسئولیتی حکومت جدید از طرف چهارم باعث شده است که فقر و ناداری در افغانستان فراگیر شده و در حد بحران برسد، در این روزها بسیاری از خانواده‌ها، اجناس خانه‌شان را به حراج می‌گذارند تا با فروش آن‌ها بتوانند برای خود نان تهیه کنند و حتی از برخی نقاط کشور، فروش دختران نیز به گوش می‌رسد که خانواده‌ها از روی مجبوری و فقر دختران و فرزندان شان را می‌فروشند.

لذا از جامعه جهانی، مؤسسات خیره بین‌المللی و مهاجرین ما در خارج از کشور انتظار می‌رود که در این شرایط سخت به یاری مردم فقیر و بیچاره افغانستان بشتابند و اجازه ندهند که در زمستان پیش رو در افغانستان فاجعه انسانی رخ بدهد و مردم از فقر و گرسنگی تلف شوند. حکومت جدید افغانستان نیز باید در قبال مردم احساس مسئولیت کند، در حکومت‌داری از افراد متخصص و مسلکی استفاده نماید، حقوق اقوام، مذاهب و زنان را به رسمیت بشناسد و به‌جای اینکه با جمع‌آوری عشر بر مردم فقیر فشار بیاورد، برای مردم خدمات ارائه نمایند.