ستیزه با آزادی بیان و آزادی‌های فردی توسط طالبان هم‌چنان ادامه دارد ـ مجله‌ی اورال

چند روز قبل فیض‌الله جلال، یکی از استادان دانشگاه کابل و منتقد گروه طالبان توسط افراد وابسته به این گروه از خانه‌اش بازداشت شده است. عده‌ای از شهروندان در کابل پس از آگاهی این قضیه، به حمایت از استاد جلال و آزادی بیان در جاده‌ها ریخته و خواستار رهایی وی شده‌اند. این شهروندان می‌گویند که ما خواستار تضمین آزادی بیان هستیم و به هیچ قدرت استبدادی اجازه‌ نمی‌دهیم که ما را از این حق محروم سازد. برعلاوه، این شهروندان از طالبان می‌خواهند که استاد جلال را به آغوش خانواده‌اش برگردانند. این تجمع شهروندان در حالی برگزار شده است که دبیح‌الله مجاهد سخن‌گوی گروه طالبان اعلان کرده است که استاد جلال را دست‌گیر کرده‌ایم تا دانشمندان و اهل قلم این کشور با حرف‌های بی‌هوده و "چرند" در رسانه‌ها و صفحات مجازی به کسی بی‌حرمتی نکند.

استاد جلال یکی از منتقدان صریح‌الهجه  است که هم در دور قبلی و هم اکنون از نارسایی‌های حکومت انتقاد می‌کند. وی یکی از مبارزین آزادی بیان، علیه محدودیت‌های طالبان است که نمی‌خواهد تا صدای انتقاد شهروندان در گلو خفه شود. استاد جلال با بیانات تند منتقدانه‌ی خود به گروه طالبان نشان داد که شهروندان افغانستان، انسان‌های بیست سال قبل نیستند که هرگونه‌ خواست‌های ناپسندانه‌ی این گروه را تحمل کنند بلکه انتقاد از کارکرد حکومت و افراد مسؤل را حق مسلم خود دانسته و به هیبت‌های مستبدانه‌ی هیچ قدرتی تن نخواهند داد. از سویی دیگر، نقد و بررسی منتقدان هم‌چون استاد جلال، به منافع عموم شهروندان است و او به عنوان یک شخص وابسته به این سرزمین خود را مکلف می‌داند تا به عمل‌کردهای که ضربه به پیکر منافع عموم ملت است، مداخله کند، نقد کند و خواستار اصلاح آن شود اما، گروه طالبان که هنوز با نقد و انتقاد بیگانه هستند این بیانات واقعی را نشان بی‌حرمتی پنداشته‌اند و یا این‌که نظام استبدادی و خوی خودپسندانه‌ی این گروه نمی‌خواهد که رفتارشان، چه شایسته و چه ناشایسته مورد بررسی قرار گیرد. این یک خیال دور از واقعیت است که طالبان برای خود بافته‌اند.

گذر زمان گروه طالبان را به رفتارهای بیست‌ سال قبل آن‌ها نزدیک می‌کند. علاقمندی به رویه‌ی استبدادی و برخورد حیوانی، محدودیت‌های وضع شده، رفتار‌های خشن و غیرانسانی از عمل‌کرد‌های دوره‌ی پشین این گروه است که در واقع تمام این خصیصه‌ها جز از اخلاق‌شان محسوب می‌شود. اتفاقات تازه که در روزهای پسین رخ داده است، نشان‌ می‌دهد که طالبان هیچ‌گونه تفاوتی با بیست سال قبل نکرده‌اند و باوجود بالارفتن سطح سواد، رشد تکنالوژی و ترقی جوامع بشری، این گروه در سال‌های بدوی تاریخ زندگی می‌کنند. گزارشات حاکی از آنست که ریاست امر به معروف و نهی از منکر این گروه، محدودیت‌های را برای مردان و بالاخص برای زنان کشور ایجاد کرده‌اند. برعلاوه از تعیین شرایط دشوار برای تحصیل زنان و دختران و منع زنان از کارکردن در دفاتر که قبلا از طرف این گروه ایجاد شده بود، هم‌اکنون با تبلیغ و نصب پوسترها در دیوارهای شهر خواهان رعایت حجاب برای زنان شده است. تصویرهای که درج این پوسترها شده است، دو تصویر کاملا پوشیده‌ است که زن را با پوشش کامل و سر تا به پا، نشان می‌دهد. این کار طالبان، برای تعداد از زنان و بانوان پایتخت احساس برانگیز تلقی شده و آن‌ها می‌گویند که دیگر تجربه‌ی تلخ مادران بیست‌سال قبل را تکرار نخواهند کرد. به اعتقاد بانوان فعال کشور، حجاب یک امر ضروری و مستلزم یک زن مسلمان است اما، نه این‌که گروه طالبان آن را حجاب می‌خوانند. برقع‌های را که طالبان برای پوشش زنان معرفی کرده‌اند، از نوع حجاب در حکومت بیست‌سال قبل این گروه است که در صورت نداشتن آن، طبق قوانین خودشان مجرم را با شلاق مجازات می‌کردند. اکنون که زنان و دختران افغانستان بیست سال را با حکومت دموکراتیک، در نظام مردم سالاری و دموکراسی به عنوان شهروندان فعال در جامعه آزادانه زیسته، تحصیل کرده، خدمت کرده و هم‌پایه با مردان در ساختار حکومت نقش خود را بازی کرده‌اند، طالبان می‌خواهند آن‌ها را به یکبارگی از جایگاه‌شان به نزول‌ترین قسمت جامعه پرت کند. این اهداف طالبان تا حد بسیار زیاد بی‌نتیجه و پوچ خواهد شد زیرا، طبقه‌ی زنان کشور نه به شلاق این گروه تن خواهند داد و نه از مرگ در کام ظلم و استبداد دچار هراس خواهند شد. زنان در چندماه از حکومت این گروه، شجاعت و حق‌طلبی بی‌باکانه‌ی خود را ثابت کرده‌اند و نشان داده‌اند که زن، عضو فعال جامعه و هم‌پایه مردان است. زن انسان است و کرامت دارد. زن نیاز به تحصیل و یادگیری دارد و زن محتاج آزادی خویش است. از طرفی‌هم قواعد دیگری که در سایر ولایات کشور برای زنان تعریف شده است، مقید بودن گشت و گزار آن‌هاست. وابستگان امر به معروف و نحی از منکر، گشت و گزار زنان بدون محرم را ممنوع اعلان کرده‌اند و مخالفین این امر، مجازات سخت و سنگین را در پیش دارد.

این محدودیت‌ها فقط برای زنان خلاصه نمی‌شود، بلکه مردان را نیز تحت پی‌گرد قرار می‌دهد. ویدیوی منتشر شده در صفحات مجازی که در روزهای پسین، بین کاربران رد و بدل می‌شود، نشان می‌دهد که گروه از افراد وابسته به طالبان، مردی را که گفته شده از مربوطات کارته نو ولایت کابل می‌باشد، مورد لت و کوب قرار داده اند. در ویدیوی نشر شده دیده می‌شود که این اشخاص، مردی را با سیلی می‌زنند و با بی‌حرمتی و تحقیر از وی می‌پرسند که چرا ریش خود را تراشیده است. پس از منتشر شدن این ویدیو، کاربران صفحات مجازی این رفتار طالبان را شدیدا مورد انتقاد قرار داده و گفته‌اند که تراشیدن و نتراشیدن ریش مربوط به خود شخص می‌شود و گروه طالبان این حق را ندارد که در این موضوع دخالت کنند.