سرگذشت جوان تحصیل کرده‌ای که به ایران مهاجر شد و اما جسدش به خانه برگشت ـ مجله‌ی اورال
پس از روی کار آمدن گروه طالبان در افغانستان، افراد زیادی از جمله جوانان تحصیل‌یافته بنابر دلایل مختلف از جمله بی‌کاری و ترس از تعقیب طالبان به مهاجرت‌های قانونی و غیرقانونی روی آوردند. این مهاجرت‌ها بخاطر نجات جان افرادی که مطمین نبودند چگونه با طالبان روبه‌رو خواهند شد و این گروه چه رویکردی در قبال مردم، منجمله جوانانی با اندیشه‌های آزاد خواهند داشت آنان را مجبور به ترک دیارشان کردند. با تغییر اوضاع قشر جوان و تحصیل‌یافته کشور وسعت افغانستان را برای شان تنگ دیده و راه مهاجرت را برای رسیدن به یک زندگی انسانی و ایده آل به پیش گرفتند.
عبدالله زاهدی فارغ‌التحصیل سال ۱۳۹۷ از دانشکده زبان و ادبیات دری دانشگاه غزنی بود. وی بعد از فراغت به سبب فساد اداری حکومت پیشین نتوانست در کدام اداره‌ی استخدام گردد. وی سه سال قبل و پس از فراغت یک دوکان فروش فلم و قرطاسیه در نوآباد غزنی ایجاد کرده و از این طریق امرار معاش می‌نمود. زاهدی بعد از سقوط نظام و خرابی بازار کار و فروشات مجبور شد که مانند دیگر تحصیل کردگان راه مهاجرت را در پیش گرد. وی به طرف کشور ایران رفته و در شهر اصفهان در کارخانه سنگبری مشغول کار می‌شود. سر انجام پس از حدود چهار ماه کار به‌واسطه‌ی ماشین اره‌ی سنگبری به‌نام «کف بر» گردن زده شد. اقارب وی و مهاجرین ناور مقیم ایران تصمیم می‌گیرند که جنازه عبدالله جوان را به افغانستان منتقل سازند. سر انجام جسد بی‌جان عبدالله به افغانستان رسیده و ساعت ۹ جمعه شب (۲۴ جدی) در قریه سبز ناله ولسوالی ناور ولایت غزنی به خاک سپرده می‌شود. عبداللهِ ۲۴ ساله ساکن اصلی ولسوالی ناور ولایت غزنی بود.
